Правата на помалиот

Најавата на Владата за формирање ново министерство за политички систем и односи меѓу заедниците веднаш предизвика негодување токму од помалите етнички заедници. Сите тие се согласни дека во Македонија одамна никој не се грижи за нивната поставеност во системот, освен, се разбира, за Албанците. „Сите што сме под 20 отсто како да не постоиме во оваа држава, а власта упорно ја повторува паролата 'едно општество за сите'“.

Еманципацијата не ги одминува ниту Ромките кога станува збор за родовата рамноправност и борба за подобар социоекономски статус. Но покрај низата егзистенцијални прашања што ги засегнуваат жените и девојките од овој етникум во борбата за еднаквост со мажите, тие се погодени и од тивкото и болно „традиционално“ семејно насилство. 

Правото на здравствена заштита на „помалиот“ етнички колектив во земјава разочарува, а уште поразочарувачки е што проблемите од оваа сфера редовно се пикнуваат под тепих. Недоволно се зборува за сопките на патот кон здравственото осигурување на Ромите, вакцинирањето на Ромчињата, како и за правата при унапредување на репродуктивното здравје кај Ромките. Низ болничките ходници паралелно ровари и прикриената дискриминација кон Ромите.

Девојките и жените од ромската етничка заедница од државата добија поволни услови за образование и учество на пазарот на труд. Но бројките засега го покажуваат спротивното. Порасна бројот на Ромките со средно образование, но факултетот сѐ уште се чини е „табу тема“ во ромската заедница. Сепак, состојбата не е толку црна како пред неколку децении, кога во однос на образованието Ромките беа синоним за неписменост.