Образование

Наставните програми што не се во чекор со времето, немањето услови за нормален наставен процес, некомпетентни луѓе во образовните институции, недисциплината во училиштата, но и неодговорноста на наставниците и професорите, претворањето на училиштата во заводи за вработување по партиска директива, дилетантски преводи на учебници од некомпетентни луѓе... се само дел од проблемите што ги детектира професорот по албански јазик и литература, Џелал Зејнели. „Во образованието сме направиле и чекори назад. Живееме во време на рушење на системот на вредности и на излегување на површина на псевдовредности и антивредности“, вели Зејнели во интервјуто за МКД.мк.  

Средство за плашење, заменски секретари на директорот, замена за отсутни наставници, книговодители, организатори на екскурзии и приредби, и сѐ само не тоа што треба да бидат - психолози и педагози, помагачи во подобрувањето на воспитнообразовниот систем и во неговото доближување до децата и родителите. Професионалци што освен плашила, ќе поттикнуваат, ќе вреднуваат и ќе работат и со надарените деца, ќе помагаат и ќе ги водат сите ученици низ образовниот процес. Но што се случува во Македонија и што навистина работат педагозите и психолозите во училиштата низ земјава?

Во светот има околу 7 милијарди луѓе. А може и повеќе. Тоа се 7 милијарди сонови. Секој од нив со надеж да биде остварен. Иако не се сите упорни и не сакаат сите да бидат промената што сакаат да ја видат во светот, јас сум од оние другите, кои од петни жили се трудат да ги турнат сите пречки и да ги претворат своите соништа во прекрасна реалност. Но моите соништа се премногу големи за да ги собере во држава како нашата. Кога на човекот ќе му ја скратиш едукацијата, ти му го земаш воздухот. Ова се зборовите на Марија, која од Прилеп дошла да студира и да ги оствари своите соништа во главниот град.

Дискриминирани при самото запишување уште од градинки, отфрлени и оставени на милост и немилост на личните политики на директори, наставници и училишта, соочени со тотално нестручен кадар и огромен недостиг од стручни лица и дефектолози во сите сегменти на образованието. Со ова едногласно се согласуваат родителите на децата со посебни потреби и е вистинската слика за вклученоста на нивните деца во образованието во Македонија.

Ги гледам буквите, но не можам да ги прочитам, потоа ако ги затворам очите, пред мене излегува слика од зборот, значи го гледам визуелно, но ми треба време да го дешифрирам знакот, односно да го кажам називот. Вака својот проблем со читање и пишување го опишува македонската глумица Катина Иванова.

Збунети погледи од наставници и ученици, цело училиште во паника, им фалат компјутери, паднал системот или интернетот, нејасни, чудни и двосмислени прашања, забелешки од сите страни, понекоја солза од збунет ученик под тотален стрес, кој од трема ама баш ништо не може да одговори, државни „набљудувачи“ што пијат кафе во бифе или канцеларија и потресени професори, кои со сите сили се обидуваат да „им помогнат“ на учениците, за да ја добијат оценката што веќе ја имаат.